Po 11. latach Eurowizja wróciła do Luksemburga. 29. edycja Konkursu odbyła się tu za sprawą wygranej Corinne Hermès. Nigdy potem Eurowizja nie zjawiła się w tych okolicach, niewiele też wskazuje, by w najbliższej przyszłości była na to szansa (ostatni raz Luksemburg brał udział w ESC w1993 r.)
Po raz pierwszy rywalizujące ekipy gościł Théâtre Municipal w stolicy kraju. Finał został rozegrany w sobotę, 5. maja. Wzięło w nim udział 19. wykonawców. Z udziału zrezygnowała zawiedziona wynikami Grecja. W Luksemburgu również nie pojawiła się reprezentacja Izraela z powodu wypadającego na ten dzień Święta Pamięci. Do stawki wróciła Irlandia.
Grand Prix 29. Konkursu Piosenki Eurowizji zdobyła grypa Herrey's ze Szwecji. Diggi-loo Diggy-ley to druga szwedzka piosenka w historii ESC, która wygrała swoją edycję. Jedynka towarzyszyła Szwedom już od losowania kolejności startów, zwycięzcy ruszyli w szranki jako pierwsi.
Za plecami zwycięzców też było ciekawie. Jak co roku część uczestników była już znana publiczności z poprzednich lat. Rok wcześniej jeszcze w cieniu, w Luksemburgu już na pierwszym planie pojawiła się Belle, jedna z reprezentantek Wielkiej Brytanii. W chórkach tria Sweat Dreams sprawiła się chyba lepiej, bo 7. miejsce utworu Love games wyśpiewanego razem z The Devotions to o oczko niżej niż w Monachium.
W 1980 roku jego What’s another year przyniosło Irlandii kolejny eurowizyjny triumf. Tym razem wykonawca tamtego utworu na scenie nie stanął, ale napisał konkursową piosenkę Lindy Martin. Terminal 3 od zwycięstwa dzieliło tylko 8 punktów. Ale i Johny Logan i Linda Martin mieli jeszcze dostać szanse na poprawę tego rezultatu.
W ekipie jugosłowiańskiej znalazły się dwie osoby z konkursowym doświadczeniem. Izolda Barudžija w 1982 roku była w składzie zespołu Aska, a rok później wspierała w chórkach Danijela. Inny chórzysta z Monachium, Mato Došen, tym razem poprowadził orkiestrę w trakcie występu do Ciao amore.
W chórkach Anity z Austrii przyczaił się Gerhard Lux, który jako Gary reprezentował swój kraj rok wcześniej w składzie grupy Westend. W Luksemburgu ekipa austriacka poniosła porażkę zajmując ostatnią, 19. pozycję.
Na 13. miejscu uplasowała się reprezentantka Niemiec. W tej roli ponownie, po 12 latach, wystąpiła Mary Roos. Jednak utwór Aufrecht Geh'n nie powtórzył sukcesu piosenki z 1972 roku.
Wygrana Diggi-Loo Diggi-Ley była rozstrzygnięciem niespodziewanym. Piosenka zdobyła sporą popularność w wielu europejskich krajach, w pamięci widzów z pewnością pozostała żywiołowa choreografia i złote buty członków zespołu. Innym europejskim hitem wywodzącym się z ESC 1984 była propozycja włoska, I Treni Di Tozeur w wykonaniu duetu Alice and Battiato (Włosi wylądowali na 5. miejscu).
Eurowizja 1984 to:
Ciasna arena Konkursu. Na widowni wystarczyło miejsca tylko dla vipów, przedstawicieli delegacji i prasy.
Młoda prowadząca, Desirée Nosbusch miała wtedy zaledwie 19 lat (mimo to zebrała bardzo dobre recenzje swojej pracy)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz