Konkurs Piosenki Eurowizji
swoją 32. edycję związał z Brukselą. Belgijska stolica gościła ESC po raz
pierwszy i, jak dotąd, ostatni za sprawą zwycięstwa Sandry Kim w Bergen.
W stolicy Belgii, i
Europy, na arenę zmagań został wybrany Palais de Centenaire. Właśnie tam w
sobotę, 9. maja, rozegrano koncert finałowy. W stawce pojawiły się 22 kraje (co
na tamtą chwilę było kolejnym najlepszym rezultatem). Po rocznej przerwie do
rywalizacji powróciły Włochy i Grecja.
Co
jeszcze wyróżniało tę edycję Eurowizji? Na przykład fakt, że po jej rozegraniu
lista zdobywców Grand Prix nie rozszerzyła się. Wszystko przez Johny’ego
Logana, dla którego był to drugi występ wokalny na ESC i drugie zwycięstwo. Logan
zyskał sobie miejsce w historii ESC (właśnie do występu w Brukseli nawiązywała
tegoroczna reprezentantka Łotwy), a utwór Hold Me Now do dziś jest przypominany
przy okazji różnych eurowizyjnych podsumowań.
W nowej roli na Eurowizji
pojawiła się Hanne Krogh. W 1971 wystąpiła solo, w 1985 sięgnęła po Grand Prix
w składzie Bobbysocks, tym razem napisała tekst do piosenki Mitt Liv, którą na
brukselskiej scenie wyśpiewała Kate Gulbrandsen. Sukces był umiarkowany – 9.
miejsce.
Po raz czwarty w ogóle i
drugi jako solista na scenie ESC pojawił się Gary Lux. Niestety, utwór Nur Noch
Gefühl przyniósł mu najgorszy konkursowy wynik, niezaleznie od tego, czy
Austriak stawał na scenie sam, czy w zespole. Punktów wystarczyło tylko na 20.
pozycję.
Lotta Engberg, która dwa
razy stała na scenie jako chórzystka szwedzkich reprezentacji, tym razem
pojawiła się na pierwszym froncie. I o ile w chórkach towarzyszyła zwycięzcom i
laureatce 3. miejsca, a solo zajęła 12. miejsce. Szwedzką piosenką wtedy było
Boogaloo. Nie pomogła nawet kontrowersja, jaką utwór wzbudził. Pierwotna wersja
nosiła tytuł Fyra Bugg & en Coca Cola i została zakwestionowana przez EBU,
jako zawierająca nazwę marki (a zatem stanowiącą rodzaj reklamy, zabronionej
regulaminem).
W barwach Niemiec ponownie
wystąpiła grupa Wind. W nieco zmienionym składzie wykonała w Brukseli piosenkę
Laß Die Sonne In Dein Herz i... powtórzyli swoje osiągnięcie sprzed dwóch lat.
Kolejne 2. miejsce sprawiło, że Niemcy nie wyjeżdżali z Belgii w pełni
usatysfakcjonowani.
6 lat minęło od czasu,
kiedy reprezentantka Cypru, Alexia, poprzednio reprezentowała swój kraj w ESC.
W Brukseli, z utworem Aspro Mavro, zajęła 7. pozycję (o oczko niżej niż w
1981). Warto dodać, że kolejne eurowizyjne szlify w chórku odbierała Evridiki
Theokleous.
Do ciekawej sytuacji
doprowadził podział eurowizyjnych obowiązków między belgijskich nadawców. Za
zwycięską reprezentacją z 1986 roku stał waloński nadawca, RTBF, i to on
organizował ESC 1987, nadawcy flamandzkiemu pozostał tylko wybór kolejnego reprezentanta.
Rok 1987 był niewątpliwie wyjątkowy dla Viktor Laszlo. Belgijska gwiazda wtedy
wylansowała swój największy przebój, Breathless, a na Eurowizji wykonała go
inaugurując koncert, który miała okazję prowadzić.
Eurowizja 1987 to:
Kolejny rekord frekwencji
(22 kraje)
Reprezentant gospodarzy
zgłoszony przez innego nadawcę niż organizujący finał (mimo, że ESC nie zostało
przeniesione do kraju „trzeciego”)
Kontrowersje wokół utworu szwedzkiego (zakazana reklama)
Wyjątkowa choreografia
występu izraelskiego (czyżby jakaś inspiracja dla duetu Jedward?)
Zwycięska piosenka ESC 1987: Johny Logan Hold Me Now (Irlandia)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz