Odkurzamy archiwa Europy: 1989

 Emocjonujące głosowanie i zwycięstwo Celine Dion sprowadziło Konkurs Piosenki Eurowizji w 34. odsłonie wydarzenia tam, gdzie wszystko się zaczęło. No, mniej więcej 300 kilometrów na północny zachód...

Na gospodarza Konkursu nie wybrano ani stolicy, Berna, ani Lugano, miejsca pierwszej Eurowizji. Tym razem Szwajcarzy podjęli 22 reprezentacje w Lozannie, 4. największym mieście kraju, położonym nad brzegiem Jeziora Genewskiego. Na rozszerzenie listy uczestników wpłynął powrót do rywalizacji Cypru i brak krajów rezygnujących z udziału. I tak, w sobotę, 6. maja 1989 roku w Palais de Beaulieu w Lozannie odbył się finał 34. Konkursu Piosenki Eurowizji.

Wyniki Konkursu okazały się sporą niespodzianką. Po wielu latach prób, bez spektakularnych sukcesów, eurowizyjne zwycięstwo odniosła Jugosławia. Historyczny sukces kraju Bloku Wschodniego dała energiczna piosenka Rock Me w wykonaniu grupy Riva. Na sukces komercyjny raczej się to nie przełożyło, ale historia ESC odnotowała przekroczenie Żelaznej Kurtyny, tuż przed jej upadkiem. Dla miłośników numerologii eurowizyjnej nie bez znaczenia jest fakt, że jugosłowiańska reprezentacja występowała z ostatnim, 22. numerem startowym.

 Nie tylko Celine Dion pojawiła się i na scenie ESC 1988 i 1989. Powrót zaliczyła też Justine Pelmelay, w Dublinie w chórku Gerarda Jolinga, w Lozannie już w roli solistki. Więcej radości Holendrzy mieli z jej pierwszego występu, gdzie, jako bohaterka drugiego planu z efektowną choreografią, wywalczyła 9. miejsce. Rok później wynik był o 6 pozycji gorszy. O Justine wspominano w lutym ubiegłego roku w związku z katastrofą promu Costa Concordia, wokalistka była wśród pasażerów tamtego rejsu.

Grecy również postawili na chórzystkę sprzed lat. Marianna w 1987 roku wspierała wokalnie grupę Bang, zdobywając 10. miejsce. W Lozannie solo wykonała własną kompozycję To Diko Sou Asteri i poprawiła wynik Stop o jedno oczko.

Choć w 1989 roku eurowizyjnych powrotów było stosunkowo niewiele, to jednak na scenie nie zabrakło ciekawych osobowości. Dla niektórych eurowizyjna przygoda dopiero się zaczynała. Przykładem niech będzie reprezentant Austrii, Thomas Forstner (fot.). Wykonane przez niego Nur Ein Lied spotkało się ciepłym przyjęciem i zdobyło 5. miejsce. Wśród ojców tego sukcesu nie sposób nie wymienić samego Dietera Bohlena. Przedstawiać go chyba nie trzeba, ale z kronikarskiego obowiązku – ½ zespołu Modern Talking, władców niemal wszystkich dyskotek lat 80. (i nie tylko).

Co ciekawe, Bohlen miał w Szwajcarii jeszcze jedną szansę na sukces. Napisał bowiem piosenkę także dla reprezentanta Niemiec, Nino de Angelo. Niestety, utwór Flieger nie wzleciał zbyt wysoko (choć tego się po nim spodziewano), i uplasował się ostatecznie na 14. miejscu.

Eurowizja 1989 to:

Wyjątkowo młodzi wykonawcy (Nathalie Pâque z Francji miała zaledwie 11 lat a Gili Netanel z Izraela - 12). To im zawdzięczamy granicę wiekową 16 lat dla eurowizyjnych reprezentantów.

Remis rozstrzygany na podstawie ilości „dużych not” (zasada zastosowana w praktyce dopiero 2 lata później)

Pierwsza piosenka eurowizyjna w języku retoromańskim (szwajcarskie Viver Senza Tei)

Pierwsze, i jedyne, Grand Prix dla Jugosławii

Wystrzałowy Guy Tell w IntervalAct

Zapis koncertu finałowego

Zwycięska piosenka ESC 1989: Riva Rock Me (Jugosławia)