Odkurzamy archiwa Europy: 1990

 Przełom 9. i 10. dekady XX wieku to okres wyjątkowy w dziejach Europy. Wielkie przemiany polityczne miały na Eurowizji dopiero znaleźć swoje odzwierciedlenie, jednak zupełnie świeże wspomnienia wydarzeń roku 1989. i upadku Żelaznej Kurtyny naznaczyły 35. edycję Konkursu Piosenki Eurowizji. Tym bardziej symboliczne było miejsce jego rozegrania. Po wschodniej stronie dopiero co obalonego podziału Starego Kontynentu...

 Jugosłowiańscy organizatorzy ESC zadecydowali, że miastem goszczącym uczestników zmagań będzie Zagrzeb, odległa o niecałe 300 km od Zadaru, stolica chorwackiej części Jugosławii. Wspomnienie o Zadarze jest nieprzypadkowe. Stamtąd właśnie pochodzi grupa Riva, zwycięzcy ESC 1989. Areną konkursowej rywalizacji 22. ekip była Koncertna Dvorana Vatroslav Lisinski. Finał rozegrano w sobotę, 5. maja 1990.

Piosenek o lekkim zabarwieniu politycznym w tej edycji Eurowizji nie brakowało. Jedna z nich zdołała cały Konkurs wygrać. Jednak włoskie Insieme: 1992 nie odnosiło się wprost do najnowszej historii Kontynentu, a zwiastowało przyszłe ważne wydarzenie w jego dziejach: podpisanie Traktatu z Maastricht i powołanie do życia Unii Europejskiej. Utwór wykonywał znany i utytułowany włoski artysta, Toto Cutugno. Insieme stało się przebojem właściwie w całej Europie.

 W roku 1990 eurowizyjnych powrotów było stosunkowo niewiele. Jeden z nich w ekipie z Luksemburga. Co prawda solistka, Céline Carzo, występowała na ESC po raz pierwszy, to jednak w jej chórkach pojawiły się Francine Chanterau i Martine Latorre z grupy Cocktail Chic reprezentującej Francję w 1986 roku. Luksemburg z ich wsparciem zajął 13. miejsce, ale to i tak wynik lepszy, niż zdobyty w Bergen (tam była 17. pozycja).

Także w Bergen występował poprzednio reprezentant Norwegii. Ketil Stokkan, jako reprezentant gospodarzy, z piosenką Romeo zajął 12. miejsce. W 4 lata później, z muzyczną wariacją na temat historii najnowszej o wdzięcznym tytule Brandenburger Tor, podzielił z ekipą fińską ostatnią pozycję. Nie była to brama do sukcesu. Niestety.

Dla Dory i Sandry Phidalgo Eurowizja 1990 była drugą z rzędu. W Lozannie, jako członkinie zespołu Da Vinci zajęły 16. miejsce za piosenkę Conquistador. Rok później w Zagrzebiu wspierały wokalnie inną reprezentantkę Portugalii, Nuchę. Wykonana przez tę ekipę piosenka Há Sempre Alguém zdobyła tylko punkt więcej od Norwegów i Finów, co dało 20. lokatę.

Ketil Stokkan wrócił, by ponownie reprezentować Norwegię w eurowizyjnych zmaganiach. Jeden z jego chórzystów z Bergen również pojawił się w Zagrzebiu. Frank Ådahl, w składzie grupy Edin-Ådahl, bronił tym razem barw Szwecji. Utwór Som En Vind dał Skandynawom 16. miejsce (a więc też słabiej niż przed 4 laty).

Pod cypryjską flagą w Jugosławii występował Haris Anastasiou, który eurowizyjne szlify zdobywał występując w 1987 w chórku Alexii obok Evridiki. Tym razem sam napisał i wykonał piosenkę Milas Poli, z którą zdobył 14. miejsce (co przy 7. pozycji z Brukseli wygląda skromnie). Doświadczenie tym razem nie zaprocentowało.

 Wśród utworów o tematyce politycznej na ESC 1990 należy wspomnieć jeszcze o dwóch przykładach. Jeden z nich nosił tytuł Somewhere In Europe i dał Irlandczykom zaszczytne drugie miejsce. Wykonawcą tego utworu był Liam Reilly. Drugi zamykał pierwszą dziesiątkę Konkursu. Śpiewała go Simone dla Austrii, a tytuł piosenki był pełnym nadziei życzeniem Keine Mauern Mehr.

Część w tej edycji upatruje zwiastuna nowej ery eurowizyjnej piosenki. Zapowiedzią fali popowych kompozycji z etnicznym doprawieniem ma być francuskie White And Black Blues z wpływami afrykańskimi. Joelle Ursull z tym utworem dała Francji dzielone z Irlandią drugie miejsce w tym roku.

Ciekawą postacią 35. ESC była niewątpliwie reprezentantka Izraela. I choć Rita z Shara Barechovot uplasowała się tylko na 16. miejscu to jej występ pozostaje jednym z bardziej charakterystycznych, a jej samej dał pozycję jednej z wielkich gwiazd izraelskiej muzyki.

Eurowizja 1990 to:

Pierwszy Konkurs z barierą wiekową dla uczestników (minimum 16 lat w dniu Konkursu).

Nieudana próba powrotu Malty (Maryrose Mallia - Our Little World of Yesterday). Nieudana ze względu na limit 22. konkurujących państw.
600. piosenka w historii ESC (Nucha - Há Sempre Alguém z Portugalii)

Problemy techniczne na początku pierwszej konkursowej prezentacji Azúcar Moreno z Hiszpanii.

Liczne piosenki odwołujące się do wydarzeń politycznych ostatniego roku.

Niezwykle charakterystyczne prezentacje sceniczne (np. hiszpańska i izraelska)

IntervalAct - Yugoslav Changes

Zapis koncertu finałowego

Zwycięska piosenka ESC 1990: Toto Cotugno Insieme: 1992 (Włochy)