Dziesięcioletni Festiwal
Polskiej Piosenki czekały zmiany. Jurorzy kilkakrotnie rezygnowali z przyznania
głównych nagród, TVP przejęła cały ciężar organizacji i Opole zmieniło się z
festiwalu transmitowanego w telewizji w widowisko telewizyjne o festiwalowym
charakterze, niemal w całości podporządkowane wymogom transmisji.
W 1974 roku muzyka uległa
sportowym emocjom. Start Festiwalu w Opolu został opóźniony ze względu na
piłkarski pojedynek reprezentacji Polski i Szwecji. Orły Górskiego wygrały
tamto spotkanie 1:0 a w Opolu rozpoczęło się muzyczne świętowanie 30-lecia PRL.
Potem mieliśmy debiut 16-letniego wtedy Michała Bajora, nagrody zgarnęli: grupa
I za utwór Radość o poranku i Danuta Rinn za przebój Gdzie ci mężczyźni.
Nagrodę publiczności zdobyła Anna Jantar za utwór Tyle słońca w całym mieście.
Rok 1975 to 13. Krajowy
Festiwal Piosenki Polskiej, nie zabrakło odniesień do „pechowej” trzynastki,
był czarny kot, była i ekspertka od sił nadprzyrodzonych, Krystyna Sienkiewicz.
Efektowny debiut odnotowała Alicja Majewska za piosenkę Bywają takie dni
zdobywając główną nagrodę już w pierwszym występie.
W 14. edycji Festiwalu
jury, mimo długich i burzliwych debat nie przyznało nagród głównych, a
najbardziej zapamiętywalną kompozycją z Opola 1976 był Zenek blues Andrzeja
Rosiewicza. Pamiętacie?
Rok 1977 był dla
opolskiego festiwalu przełomem. Organizację imprezy przejęła TVP i
podporządkowała ją wymogom telewizyjnej transmisji. I tak widzowie mogli
zobaczyć kulminację scenicznego konfliktu Maryli Rodowicz i Urszuli Sipińskiej,
Jerzego Stuhra przekonującego, ze Śpiewać każdy może czy Janusza Laskowskiego
zdobywającego nagrodę dziennikarzy za piosenkę Kolorowe jarmarki. Ten werdykt
został uznany za wyjątkowo nietrafiony, utwór za fatalny. Jednak nagroda na
festiwalu w Sopocie w tym samym roku dla tej piosenki nie wzbudziła już
wątpliwości, czyżby tylko zasługa dołączenia Maryli? Z nagrodą z Opola wyjechał
Marek Grechuta za utwór Hop, szklankę piwa do słów Witkacego.
Piechotą do lata wyśpiewał
zwycięstwo w Debiutach’78 zespół Bajm. Po raz kolejny zabłysnęła Maryla
Rodowicz, tym razem z utworem Remedium. A kto zgarnął Grand Prix? Nagroda
główna trafiła w ręce rozpoczynającego właśnie solową karierę Krzysztofa
Krawczyka. Nagrodzony utwór nosił tytuł Pogrążona we śnie.
1979 – na opolskiej scenie
Irena Santor dostojnym Walcem Embarass zdobywa Grand Prix festiwalu, razem z całą salą tańczy do wtóry śpiewu Jerzego
Połomskiego, Grupa „Pod Budą” śpiewa Bardzo smutną piosenkę retro a Ewa
Demarczyk występuje z recitalem i dostaje nagrodę dziennikarzy za całokształt
osiągnięć artystycznych.
Rok 1980 już bardzo
wyraźnie zwiastował zbliżający się przełom. Tym przełomowym nastrojom sprostały
też wydarzenia z opolskiego amfiteatru. Za sprawą grupy Maanam i Boskiemu Buenos na scenie pojawił się prawdziwy rock, Bananowy song w wykonaniu formacji
VOX przywołał ducha Bee Gees, Andrzej Rosiewicz udowadniając, że Najwięcej witaminy mają polskie dziewczyny starł się z cenzurą, która zupełnie z
telewizyjnej transmisji wycięła Jacka Kaczmarskiego i jego Obławę. Tymczasem w
konkursie Premier II nagrodę zdobyła Alicja Majewska i piosenka Jeszcze się tam żagiel bieli.
cdn.
(Zdjęcia pochodzą ze zbiorów TVP, Muzeum Piosenki Polskiej w Opolu oraz strony fotopolska.eu)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz