Au revoir!

François Deguelt

(1932-2014)

Francuski piosenkarz, dwukrotny reprezentant Monako w Konkursie Piosenki Eurowizji. Po raz pierwszy wziął udział w konkursie w jego piątej edycji w 1960 roku. W Londynie wykonał utwór Ce soir-là i, w gronie 13 krajów zajął trzecie miejsce (za Jacqueline Boyer z Francji i Bryanem Johnsonem reprezentującym gospodarzy). Powrócił po dwóch latach, tym razem gospodarzem Eurowizji był Luksemburg. W 1962 roku udało się mu poprawić osiągnięcie z Wielkiej Brytanii, zajął miejsce drugie (i po raz kolejny uległ reprezentacji Francji, która zdobyła Grand Prix). Drugą konkursową kompozycją Deguelt była ballada Dis rien. Jeszcze do niedawna był aktywny artystycznie i koncertował we Francji i za granicą. Warto zaznaczyć, że François Deguelt jest jednym z czwórki wykonawców, którzy, uczestnicząc w ESC kilkukrotnie, nigdy nie opuścili podium rywalizacji nie wygrywając jej – poza nim dokonali tego jeszcze Cliff Richard (Wielka Brytania ESC 1968 i 1973), Katja Ebstein (Niemcy ESC 1970, 1971 i 1980) i Željko Joksimović (Serbia i Czarnogóra ESC 2004, Serbia 2012). Zmarł wczoraj w wieku 81 lat (nieco ponad miesiąc po swoich urodzinach).

до свидания!

Yelizaveta Zarbatova

(1926-2014)

Kilka dni temu zmarła również najstarsza członkini zespołu Buranovskiye Babushki (Rosja ESC 2012). Co prawda, ze względów regulaminowych, na scenie w Baku się nie pojawiła, ale uczestniczyła w produkcji Party for Everybody. Zmarła 13 stycznia w wieku 87 lat – pochowano ją w rodzinnym Buranowie.

Niepomyślna diagnoza

To jeszcze nie koniec kiepskich wieści dotyczących byłych uczestników Eurowizji. Kilka dni temu media zajmujące się konkursem obiegła informacja o diagnozie medycznej, jaką usłyszał Joe McCaul, ½ duetu Donna & Joe (Irlandia ESC 2005). Okazuje się, że wokalista cierpi na stwardnienie rozsiane. Choć diagnoza, jaką usłyszał pod koniec ubiegłego roku była dla niego dużym ciosem i na pewien czas przykuła go do wózka inwalidzkiego, nie chce się poddać i planuje nadal pracować przy produkcji musicalu Grease i kontynuować próby wraz ze swoim nowym zespołem: Ja mam SM, ale SM nie ma mnie. Żyję tu i teraz, nie myślę o tym, co będzie za rok – mówi.