Światła północy

Nie ma już odwrotu. Za nami pierwszy półfinał ESC 2013. Jaki był? Z pewnością inny od tego, co widzieliśmy w Baku. Organizatorzy zapowiadali, ze chcą zorganizować Eurowizję, w której centralną rolę odegrają wykonawcy. I chyba to udało się osiągnąć. Pocztówki mogły przywodzić na myśl te kręcone w latach 70. czy 80. Scenografia, choć rozbudowana i efektowna, pozostała tam, gdzie jej miejsce, w tle występów, grafika również dobrze wkomponowała się w całość. Za przygotowanie organizacyjne Szwedom należą się słowa uznania.

Otwarcie zbudowane wokół zwycięskiej piosenki sprzed roku tym razem przesunęło się z finału na pierwszy półfinał. Najpierw usłyszeliśmy różne wariacje na temat Euphorii z różnych zakątków Europy, potem chór dziecięcy i Loreen wyśpiewali (i pokazali) wersję utworu, której przedsmak oglądaliśmy w finale szwedzkich eliminacji. Styl prowadzenia koncertu przez Petrę Mede również nawiązywał do konwencji MF – miało być dowcipnie i błyskotliwie, momentami nawet się udawało...

Kandydatów do miejsc w finale było chyba zbyt mało, by można było mówić o jakichś niesprawiedliwych rozstrzygnięciach. O zaskoczeniu już zdecydowanie tak. Na pewno niewielu spodziewało się aż takiego pogromu państw bałkańskich. Z półfinału, w którym były cztery kraje byłej Jugosławii, awansu nie uzyskało żadne. Słabi reprezentanci chyba tylko częściowo tłumaczą takie rozstrzygnięcie. Poza postjugosłowiańską czwórką miejsca w finale zabrakło dla Cypru (skomentowanego przez komentatora BBC „Cypruzzz”) i, ponownie, Austrii, której przypadło otwarcie rywalizacji w tym roku. Kto więc gra dalej? Żelazne faworytki: Emmelie z Danii i Zlata z Ukrainy, silny blok wschodni: Rosja, Litwa, Białoruś, Mołdawia i Estonia, a także kraje zachodnie: Belgia, Irlandia i, po bardzo długiej przerwie, Holandia. Bazując na typowaniach bukmacherów i głosowaniach portali eurowizyjnych i stowarzyszeń OGAE zaskakiwać mogą wyniki Litwy i Belgii (oba utwory nie były oceniane zbyt wysoko), jednak, jeśli nałożyć na nie geografię eurowizyjnego głosowania, sprawa nie wydaje się być już tak oczywista. 

W scenicznych prezentacjach również obyło się bez większych odkryć. Białoruś wykorzystała najwięcej efektów specjalnych (choć w tym roku dłużna nie pozostała Ukraina i, poniekąd, Irlandia). Z kolei Anouk z Holandii i Andrius z Litwy poradzili sobie niemal bez dodatkowej oprawy. Emmelie de Forest odtworzyła to, co pokazała w finale narodowym i chyba nie spełniła pokładanych w niej nadziei (co i tak nie przeszkadza jej przewodzić w rankingach). Faworyci już tak mają, że zawodzą?

Widowisko taneczne Northern Lights nie przejdzie do historii Konkursu, poza ładnym obrazkiem nie oferowało większych emocji, miejmy nadzieję, że Szwedzi nie zaserwują nam podobnych „porywów” i w kolejne dwa wieczory. 

W poprzedniej notce znajdziecie linki do występów wybranych wczoraj finalistów. Przypomijmy sobie i tych, których w sobotę nie zobaczymy:

Austria

Słowenia

Chorwacja

Czarnogóra

Cypr

Serbia

Do zobaczenia w czwartek!